3.1.2. Jafnstöðuákvæði (lat. pari passu).
Auk þeirra krafna sem breski og hollenski sjóðurinn framselja íslenska tryggingarsjóðnum vegna greiðslu lágmarkstryggingar eiga þeir sjálfir kröfur í bú Landsbankans vegna þeirra innstæðna sem þeir hafa greitt umfram lágmarkið. Allar viðurkenndar innlánskröfur njóta forgangs við úthlutun úr búi Landsbankans skv. 3. mgr. 102. gr. laga nr. 161/2002, um fjármálafyrirtæki, eins og þeim var breytt með 6. gr. laga nr. 44/2009, en það ákvæði er samhljóða þeirri breytingu á réttindaröð sem gerð var með 6. gr. neyðarlaganna svonefndu, nr. 125/2008.
Samkvæmt samningum aðila njóta allir sjóðirnir jafnræðis við úthlutun úr búi Landsbankans og fá þannig greitt í jöfnum hlutföllum upp í þessar kröfur. Í samræmi við viðaukasamningana frá 19. október 2009 er þó með sérstökum samningum (e. Pari Passu Agreements) einnig gert ráð fyrir að íslenski tryggingarsjóðurinn geti látið reyna á það hvort kröfur sjóðsins við úthlutun eigna bús Landsbanka Íslands hf. hafi sérstakan forgang umfram kröfur annarra aðila vegna sömu innstæðu. Samkvæmt þessum samningum má úrlausn íslenskra dómstóla um þetta atriði ekki vera í andstöðu við ráðgefandi álit EFTA-dómstólsins ef samningsákvæði um hlutfallslega jafna skiptingu hverrar kröfu eiga að taka breytingum. Verði komist að þeirri niðurstöðu að lagaskilningur um sérstakan forgang krafna íslenska tryggingarsjóðsins sé réttur munu ákvæði endurgreiðslusamninganna um hlutfallslega skiptingu einstakra krafna breytast sjálfkrafa. Jafnframt er gert ráð fyrir að slitastjórn Landsbankans geti ákveðið að veita slíkum kröfum sérstakan forgang og hefur það sömu áhrif og að framan greinir, ef ákvörðun slitastjórnar er ekki skotið til dómstóla.